De natuur doet het vanzelf: wat losgelaten mag worden, valt.
Bladeren verkleuren, zaden vinden de grond, en wat niet meer groeit, mag terugkeren naar stilte.
Maar mensen… wij blijven vaak vasthouden. Aan gedachten, spanning, verplichtingen, verwachtingen.
Tot ons hoofd vol is, onze adem hoog, en we vergeten wat rust eigenlijk voelt.
In deze tijd van het jaar zie ik het vaak in de praktijk in Soest: cliënten die het gevoel hebben dat hun “binnenwereld te druk” is geworden. De seizoenen veranderen, maar hun tempo niet. Terwijl juist de herfst uitnodigt om stil te staan.
De natuurlijke kracht van loslaten
Loslaten klinkt eenvoudig, maar het vraagt om bewustwording.
Niet forceren, maar toestaan.
Niet controleren, maar volgen.
In coaching, hypnotherapie en EMDR help ik mensen opnieuw afstemmen op dat natuurlijke ritme.
Vaak begint het bij herkenning: waar houd ik nog iets vast dat mij eigenlijk leegmaakt?
Een overtuiging, een gewoonte, een patroon dat ooit bescherming bood — maar nu vooral spanning geeft.
Wanneer je dat ritme weer leert voelen, ontstaat vanzelf ruimte.
Ruimte om te ademen, te rusten, te herstellen.
En juist dan komt er nieuwe energie vrij.
Niet omdat je iets ‘doet’, maar omdat je eindelijk ophoudt met vechten tegen wat er mag zijn.
Van moeten naar mogen
Veel mensen denken dat herstel hard werken is.
Maar in werkelijkheid is het een proces van vertragen, toelaten en luisteren.
Als coach en hypnotherapeut begeleid ik dat proces vanuit rust, niet vanuit prestatie.
We maken verbinding met wat je lichaam en geest al weten —
dat loslaten niet het einde is, maar het begin van iets nieuws.
Herfst is dus geen afsluiting, maar een uitnodiging:
om terug te keren naar binnen,
om te voelen wat echt nog bij je hoort,
en om los te laten wat niet meer voedt.
Een stap richting innerlijke rust
Wil je ervaren hoe loslaten voelt als het niet meer over “moeten” gaat, maar over toestaan?
In mijn praktijk in Soest begeleid ik mensen met stress, overprikkeling of onverwerkt verlies naar rust, helderheid en richting.
Niet door te duwen, maar door samen te vertragen — precies in jouw natuurlijke ritme.
Rust is geen luxe, het is leven dat weer ademt.
