In een tijd waarin alles draait om snelheid, prestaties en zichtbaarheid, raken we steeds verder verwijderd van ons natuurlijke ritme. We leven in een constante staat van “aan”, waarin zelfs rustmomenten vaak gevuld zijn met denken, scrollen of plannen.
Het resultaat? Een zenuwstelsel dat overbelast raakt — en een herstelmechanisme dat niet meer kan bijbenen wat het leven vraagt.
De prestatieversnelling van de mens
Ons brein is niet gemaakt voor de hoeveelheid prikkels die we vandaag dagelijks verwerken. We reageren op berichten, deadlines en verwachtingen alsof het levensbedreigende signalen zijn. De amygdala — het deel van het brein dat waarschuwt bij gevaar — staat structureel aan.
Langdurige stress verhoogt cortisol, verlaagt concentratie, verstoort slaap en tast zelfs het vermogen aan om te voelen wat we echt nodig hebben.
We zijn gaan geloven dat rust iets is wat je verdient als alles af is, terwijl het in werkelijkheid de voorwaarde is om überhaupt te kunnen leven, werken en liefhebben.
Wat er gebeurt als herstel uitblijft
Wanneer het natuurlijke ritme van spanning en ontspanning verstoord raakt, gaat het lichaam compenseren. We raken emotioneel prikkelbaar, verliezen focus, slapen slecht en voelen ons mentaal uitgeput.
Het brein blijft draaien — zelfs in de nacht — en het lichaam volgt noodgedwongen.
EMDR, hypnose en NLP helpen om dit patroon te doorbreken. Niet door simpelweg te ontspannen, maar door het zenuwstelsel opnieuw te leren schakelen tussen actie en herstel. Zo wordt herstel niet iets wat we “doen”, maar iets wat vanzelf weer kan ontstaan.
De uitnodiging tot vertragen
Vertragen is geen zwakte. Het is een daad van zelfregie.
Als we durven stoppen, beginnen we pas echt te luisteren — naar adem, naar lichaam, naar wat werkelijk belangrijk is.
In mijn praktijk werk ik dagelijks met mensen die ontdekken dat rust geen eindpunt is, maar een terugkeer.
Een terugkeer naar jezelf, naar balans, naar de plek waar denken en voelen weer samenwerken.
Want het leven hoeft niet sneller.
Alleen jij mag langzamer.
